In de aanloop naar zondag 25 februari gaan we met een aantal vaste bezoekers van de herdenking van de Februaristaking in gesprek. We vragen waarom ze ieder jaar voor de herdenking naar het Jonas Daniël Meijerplein komen en wat herdenken voor hen betekent.
1.Wie ben je?
Ik ben Manja Mooy, 44 jaar oud en ik geef als zzp’er les in Nederlands als tweede taal (Nt2). Ik ben de kleindochter van Gerrit Blom, een van de organisatoren van de Februaristaking. Dat is iets waar ik trots op ben, de reden waarom ik altijd naar de herdenking ga en iets dat mijn identiteit en mijn zijn ook wel gevormd heeft.
2. Waarom herdenk je de Februaristaking?
De Februaristaking is belangrijk in ons leven, zonder de staking was ik er niet geweest. Mijn opa, Gerrit Blom, was niet-religieus joods maar vooral communist en hartstochtelijk CPN-lid. Er waren heel veel rellen in de stad, de Duitsers waren gruwelijk bezig en de CPN was toen al bezig om daartegen in opstand te komen. Bij de razzia rond 21 of 22 februari is mijn grootvader opgepakt. Alle opgepakte mannen zijn eerst naar kamp Schoorl gebracht, waar zij bericht kregen dat de Februaristaking aan de gang was. Uiteindelijk is Gerrit met andere gevangenen naar Buchenwald getransporteerd. Bij de Duitse zoektocht naar de organisatoren van de Februaristaking heeft is zijn naam genoemd. Eigenlijk heeft dat zijn leven gered. Alle mensen die tegelijk met hem waren opgepakt met de razzia zijn uiteindelijk vermoord. De Duitsers hebben mijn opa teruggehaald omdat ze een proces wilden voeren. Hij is voor zijn aandeel in de staking veroordeeld tot gevangenisstraf in Duitsland. Na de oorlog kwam Gerrit terug naar Amsterdam. Zijn wereld was totaal veranderd, hij had geen huis, ouders, vrouw of kinderen meer. Al zijn familie was vermoord in Sobibor. Mijn opa probeerde zijn leven weer op te pakken en ontmoet daarbij Liesje Pijer, de vrouw die namens het CPN met hem correspondeerde toen hij in de gevangenis zat. Ze kregen samen een kind: mijn moeder.
Ik ga elke herdenking met mijn moeder, tante en nicht heen om bloemen te leggen. Daarna gaan we altijd met zijn vieren uit eten. Voor mij is het echt verbinding met mijn familie. De laatste jaren lees ik in de weken voor de herdenking de krantenartikelen die mijn grootvader schreef voor De Waarheid. Dit ging over de Februaristaking, zijn eigen geschiedenis, de razzia waarbij hij opgepakt is. Ook hij schreef waarom er herdacht werd en koppelde dit aan actuele politieke situaties. De kracht van het heden koppelde hij aan de kracht van toen bij de staking.
3.Wat betekent herdenken voor jou?
De kracht van de mensen van vroeger vooral. En de verbinding van de strijd met het fascisme van vandaag de dag.
4.Naar wie kijk je op als het gaat om hedendaags verzet?
Aleksej Navalny, in Rusland. Ik verbind dit toch automatisch met het verhaal van mijn grootvader. Toen de mensen van de Februaristaking door de Duitsers voor het gerecht werden gebracht, toen werden ze niet stil. Zij bleven tijdens de rechtszaak schreeuwen, ze bleven opkomen voor hun idealen. Navalny doet hetzelfde. Ook al zit hij in de gevangenis in Rusland en proberen ze hem monddood te maken, hij laat zich niet monddood maken. Dat vind ik heel dapper.
