In de aanloop naar zondag 25 februari gaan we met een aantal vaste bezoekers van de herdenking in gesprek. We vragen wat herdenken voor hen betekent, dit keer: Hanka Olivier (62), leerkracht, moeder en oma.
Waarom herdenk je de Februaristaking?
De allerbelangrijkste reden: ik had zelf geen Hanka geheten als de Februaristaking er niet was geweest. Mijn grootmoeder Coba Veltman heeft meegedaan aan de staking. Zij heeft het pamflet Staakt!! Staakt!! Staakt!! getypt. De typemachine waar ze dit op heeft gemaakt, staat in het Verzetsmuseum. Na de staking moest mijn grootmoeder opnieuw een pamflet maken met een oproep de staking weer te stoppen. Bij het uitdelen daarvan is zij opgepakt, ze heeft bijna 4 jaar in kamp Ravensbrück gezeten. Hier heeft Hanka, een Tsjechische vrouw, diverse malen haar leven gered en ik ben naar haar vernoemd. Zowel mijn grootmoeder als Hanka hebben de oorlog overleefd, ik heb haar en haar familie ook ontmoet. Tot op de dag van vandaag hebben wij nog contact met Hanka’s familie. We hebben dit altijd in stand gehouden, we zijn weliswaar niet echt familie maar het voelt wel als familie.
Ik ben met de herdenking opgegroeid, als het kan dan ga ik er vanuit Friesland heen. Mijn moeder van 94 jaar nemen we dan ook mee als dit lukt. Het is bijna een familiereünie, veel mensen uit mijn familie hebben in het verzet gezeten. De reden dat ik ga? Ik wil dat mensen weten dat mensen zelfs in oorlogstijd voor gelijkheid durfde op te komen. Wie je ook bent, waar je ook vandaan komt. Mensen zijn gelijk.
Wat betekent herdenken voor jou?
Ik wil laten zien dat de gelijkheid van de mens boven alles gaat. Iedereen wordt op dezelfde manier geboren, iedereen is mens. Door de herdenking bij te wonen laat ik zien dat ik daarvoor sta. Er is geen enkele reden om onderscheid tussen mensen te maken. Ik ga in Leeuwarden ook altijd naar de herdenking op 4 mei, maar die van de Februaristaking heeft een extra lading. Mijn grootmoeder was 24 februari jarig. Zij wilde nooit cadeautjes, het enige dat zij wilde krijgen waren rode tulpen. De dag erna gaf ze alle kleinkinderen een bosje rode tulpen, die wij dan bij de herdenking moesten neerleggen. Dat is een traditie geworden in onze familie, we leggen nog altijd een bos rode tulpen voor haar neer op 25 februari.
Naar wie kijk je op als het gaat om hedendaags verzet?
Ik kijk naar niemand op maar ook op niemand neer. Als ik dan echt iemand moet noemen: Nelson Mandela. Ondanks wat hij meemaakte heeft hij nooit zijn principes naast zich neergelegd.
